Στίχοι: Ο νέος κόσμος

Δικά σου όλα τα κλειδιά
δικά σου τα λουκέτα
σαν γάμος δίχως εκκλησιά
και δίχως τα κουφέτα.

Τα μαύρα ρούχα αφήσανε
το μαύρο στο πετσί σου
γι’ αυτό με κλάματα μιλούν
το στόμα κι η ψυχή σου.

Ο νέος κόσμος που ήθελες
κι αυτός που ονειρευόσουν
ήταν αυτός που έλαμπε
τις ώρες που γδυνόσουν.

Τι είχες τι σε σπάραζε
κι όλο κρυφά πονούσες
και χρόνια πριν κάθε φορά
μας αποχαιρετούσες.

Μυρίζουν οι αγγελικές
φλισκούνια δυόσμοι μέντα
οι πικροδάφνες κι οι καημοί
κι η κάθε σου κουβέντα.