Ματέρα

Πίνω καφέ κι η ρέμβη μου παλεύει με τον ήλιο
και με τα ασυλλόγιστα πουλιά, που παίζουν γύρω.
Αέρας, την αμμόπετρα, σαν εραστής τη γλύφει
σπήλαιο φτιάχνει για Χριστό και δώμα για τη λήθη.
...
Ματέρα – Θανάσης Παπακωνσταντίνου στίχοι (συνέχεια) »