ένας στίχος, χίλια συναισθήματα...
| Στίχοι: | Χάρις Αλεξίου | Μουσική: | Χάρις Αλεξίου |
Πάνω σ’ ένα μαύρο κάβο είν’ το σπίτι του
μοναχός συντροφεμένος απ’ τη λύπη του
Ήταν νέος, ήταν γέρος δε θυμάμαι πια
μα θυμάμαι πως μιλούσε μόνο στα πουλιά
...
Ο άνθρωπος του κάβου – Χάρις Αλεξίου στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Σωτήρης Παπαστάμου | Μουσική: | Σωτήρης Παπαστάμου |
Τι σε νοιάζει, δεν πειράζει
Άστο φίδι μες στην τρύπα
και στον ουρανό τον γύπα
να γυρνάει και να αρπάζει
| Στίχοι: | Μανώλης Φάμελλος | Μουσική: | Μανώλης Φάμελλος |
Κι έγινα ο άνθρωπος νησί
Όπως θα το έλεγες κι εσύ
ένα νησί χωρίς λιμάνι
Κανένα πλοίο εδώ δεν φτάνει
| Στίχοι: | Φίλιππος Πλιάτσικας & Μπάμπης Στόκας | Μουσική: | Φίλιππος Πλιάτσικας |
Άνθρωπος στη θάλασσα πίσω απ’ τη γραμμή
Εκεί που οι μάγοι έκρυψαν και βρήκες μόνο εσύ
Άνθρωπος στη θάλασσα σαν αερικό
Πόσα χρόνια χάλασα μήπως και σωθώ
| Στίχοι: | Νίκος Μωραΐτης | Μουσική: | Papercut |
Θα γίνουμε Θεοί
έτσι σου είχα υποσχεθεί
θα γίνουμε Θεοί
Θυμάμαι σ’ το είχα πει
...
Και μείναμε άνθρωποι – Άλκηστις Πρωτοψάλτη στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Γιάννης Καλαμίτσης | Μουσική: | Γιάννης Σπανός |
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
...
Άνθρωποι μονάχοι – Βίκυ Μοσχολιού στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Αντώνης Κατσαμάς | Μουσική: | Δημήτρης Γλέζος |
Ζητείται άνθρωπος το χέρι μου να πιάσει
Δε θέλω τίποτα μονάχα μη δειλιάσει
Πάνω στα κύματα του χρόνου να χορεύει
Και με το χέρι μου τη γη να στρογγυλεύει
| Στίχοι: | Λήδα Ρουμάνη | Μουσική: | Παντελής Κυραμαργιός |
Βγαίνω νύχτα, νύχτα είμαι εγώ
ξεχνώ όσα δε φοβάμαι
Βγαίνω μόνος, μόνος μου μιλώ
ξυστά οι λύπες σου περνάνε
| Στίχοι: | Νίκος Μωραΐτης | Μουσική: | Ευστάθιος Δράκος |
Ο Θεός δε μένει πια εδώ
χτύπα αν θέλεις το κουδούνι του από κάτω
τον έχω δει να βγαίνει βόλτα ένα Σάββατο
με μια γυναίκα, μία κόρη κι ένα γιο
...
Ευτυχισμένοι άνθρωποι – Δήμητρα Γαλάνη στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Ιωάννης Πάττας | Μουσική: | Σταύρος Σιόλας |
Τα όνειρα χτίζονται
Και όμως γκρεμίζονται
Απ’ τους ίδιους τους ανθρώπους
Γυρεύουν την άκρη τους
...
Άνθρωπος είμαι – Σταύρος Σιόλας & Γιώτα Νέγκα στίχοι (συνέχεια) »
