Στιχουργός Αλέξανδρος Στεφόπουλος

Ήταν μια πόλη κάποτε γκρίζα πικρή θλιμμένη
μ’ ανθρώπους που ’ταν ζωντανοί μα μοιάζαν πεθαμένοι

Μια Τρίτη όμως παγερή σαν κοιμηθήκαν όλοι
νύχτα πετώντας χαμηλά μπήκαν πουλιά στην πόλη

...
Ήταν μια πόλη κάποτε στίχοι (συνέχεια) »

Εμένα οι σκέψεις μου
Είναι κλαρίνα
Πουλιά που φτερουγίζουν
Εμένα η καρδιά μου
...
Τα σύνορα στίχοι (συνέχεια) »

Θα την τραβήξω τη ζωή μου ως την άκρη
Και τα ποτήρια της θα πίνω άσπρο πάτο
Σα να ‘ναι νέκταρ και νερό κάθε φορά
Σα να ‘ναι πράξεις που καμιά δεν μ’ αφορά

...
Πέρα από τα όρια στίχοι (συνέχεια) »

Ο θύτης και το θύμα
Κρατιούνται απ’ το χέρι
Και σφίγγουν λάμα δίκοπη
Κρυφά στο άλλο χέρι

...
Τυφλό παιχνίδι στίχοι (συνέχεια) »

Για σένα ξημερώνει αυτός ο κόσμος
Για σένα ετοιμάζεται η θάλασσα
Για σένα φτερουγίζουν τα πουλιά

Χτυπιούνται οι σειρήνες μεσ’ στα βράχια
...
Για σένα στίχοι (συνέχεια) »

Όσο κι αν ζήτησα μεσ’ στη φωτιά μαζί σου να καώ
Όσο κι αν είπες με τα μάτια σου το ναι το ποθητό
Ήρθε η στιγμή που η προδοσία πήρε τη σκυτάλη
Σαν Νομοτέλεια

...
Είμαστε οι άνθρωποι μικροί στίχοι (συνέχεια) »