ένας στίχος, χίλια συναισθήματα...
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, γι’ αυτούς θα σου μιλήσω
Σαν άνθρωποι γεννήθηκαν, μα δίχως να το ξέρουν
γινήκαν όχθες ποταμού, πιο κάτω θα εξηγήσω
Τα όνειρα τους τα ‘τρωγε της φτώχιας το σκουλήκι
...
Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ – Θανάσης Παπακωνσταντίνου στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Ένα πουλί απόδημο, καθόταν στην πλατεία
χάζευε τους περαστικούς, και έπινε μπύρα κρύα.
Η πρώτη φέρνει δεύτερη κι η δεύτερη ζαλάδες
κάτω από τα καθίσματα, κινούνται συμπληγάδες.
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Πίνω καφέ κι η ρέμβη μου παλεύει με τον ήλιο
και με τα ασυλλόγιστα πουλιά, που παίζουν γύρω.
Αέρας, την αμμόπετρα, σαν εραστής τη γλύφει
σπήλαιο φτιάχνει για Χριστό και δώμα για τη λήθη.
...
Ματέρα – Θανάσης Παπακωνσταντίνου στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Του πρωινού άστρο θαμπό
για χάρη σου αγρυπνούμε.
Η αναπνοή μας σου μιλά
κι οι βράχοι κρυφακούνε,
...
Άστρο του πρωινού – Θανάσης Παπακωνσταντίνου στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Σκέψη μου ξημερωμένη,
σαν τα ζάρια σκορπισμένη
σ’ όλες τις γωνιές.
Το παράφορό σου ζάλο
...
Σκέψη μου ξημερωμένη – Σωκράτης Μάλαμας στίχοι (συνέχεια) »
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Άντε, έσπασα στα δυο μια μέρα
άντε, του διαβόλου τη φλογέρα!
Άντε, βρίσκω μέσα πετραχήλια,
βρε, και τα δυο γλυκά σου χείλια!
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Πολλοί θέλουν την άνοιξη
κι άλλοι το καλοκαίρι,
και το χειμώνα το βαρύ
μονάχα οι καλογέροι.
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Ένα κορμί, που όλο ζητά,
κι ο νους, που δεν ισιώνει,
μ’ έχουνε κάνει ναυαγό,
μάρτυρα και τελώνι.
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Ό,τι στ’ αλήθεια χάνουμε, στα ψεύτικα το ζούμε
μες στου μυαλού τη θύελλα, εκεί στα σκοτεινά,
Κόβοντας όλα τα σκοινιά που μας κρατούν στο χώμα,
που μας κρατούν και στη φωτιά δεν πέσαμε ακόμα.
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Θέλετε, δέντρα, ανθίσετε, θέλετε μαραθείτε.
Δε σας ποτίζω, δέντρα μου, και μη με αδικείτε.
Όσο νερό μ’ αναλογεί το ρίχνω σε μια γλάστρα
αχόρταγη, που με κοιτά μ’ αναίδεια στα μάτια.
...
Είχα τον κήπο της Εδέμ – Σωκράτης Μάλαμας στίχοι (συνέχεια) »
