Σχεδία - Απόστολος Ρίζος & Χρύσα Κωττάκη

Στίχοι: Σχεδία – Απόστολος Ρίζος & Χρύσα Κωττάκη

Ένα τραγούδι για το περιοδικό δρόμου «Σχεδία» και τους ανθρώπους της, σε μουσική Χρύσας Κωττάκη και στίχους της Καλλιόπης Κουντούρη (Ιστορικός της Τέχνης και εθελόντρια στη Σχεδία) που ερμηνεύουν ο Απόστολος Ρίζος και η Χρύσα Κωττάκη.

«Όμορφη, σκληρή και παράξενη πατρίδα η Αθήνα. Στους δρόμους της συναντώνται όλα τα χρώματα της πραγματικότητας, από τα πιο ζωηρά στα πιο σκοτεινά. Στις παράξενες τροχιές των δρόμων της πόλης, αντικρίζουμε όλα τα πρόσωπα του Ανθρώπου. Ένα από τα πιο όμορφα και αληθινά, είναι των ανθρώπων της Σχεδίας, αυτών που εργάζονται για αυτήν και αυτών που ταξιδεύουν δύσκολες θάλασσες πάνω στην ασφάλειά της. Αυτοί γέννησαν μέσα μας το τραγούδι "Σχεδία". Σε αυτούς είναι αφιερωμένο. Από καρδιά σε καρδιά, γινόμαστε κι εμείς ένα κομμάτι της Σχεδίας, μακάρι ένα μικρό της πανί.»

Η «Σχεδία» είναι το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου και μέλος του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου (International Network of Street Papers-INSP), το οποίο απαριθμεί 122 περιοδικά δρόμου, σε 41 χώρες, με 14.000 άστεγους, άνεργους πωλητές και 6.000.000 διεθνώς αναγνώστες.

Η «σχεδία», όπως συμβαίνει με όλα τα περιοδικά δρόμου του κόσμου, δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου, όπως περίπτερα, αλλά αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικά πληθυσμιακές ομάδες: άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.

Αποτελεί μια ξεχωριστή ευκαιρία να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο, αξιοπρεπές εισόδημα, αλλά και μέσο απεγκλωβισμού από το φαύλο κύκλο της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού. Αποτελεί επίσης ένα επιπλέον κίνητρο να ξαναχτίσουν τις ζωές τους.

Τραγούδι: Σχεδία – Απόστολος Ρίζος & Χρύσα Κωττάκη

Στίχοι:
Μουσική:
Ερμηνευτές:,

Στίχοι: Σχεδία – Απόστολος Ρίζος & Χρύσα Κωττάκη

Στίχοι - Lyrics

Ήμουνα κάπου
μες στο στομάχι πόλης λωτοφάγου
λύγισα, χάλασα
άνιση μάχη εγώ κι η θάλασσα

Τα πιο παράδοξα
μνημεία αυτής της πόλης
τα πιο άδοξα
στην κουβέρτα σαν ψωμιά του πρόσφυγα
τυλιγμένα για το κρύο
και το βλέμμα του καθένα
βλέμμα του κανένα

Κι εκεί που πήγαινα σε βράχια ανήμερα
πλώρη, αγωνία
μου είπαν κοίτα
σε περιμένει μια σχεδία

Περπατώ εις το δάσος της πόλης
στις φραγμένες αρτηρίες
στις μεγάλες ευκαιρίες
με μικρές ελευθερίες

Δες με τώρα πια
μ’ ένα χαρτί φτιάχνω σκεπή
και προκοπή
έχω ανηφόρα
δεν είμαι μόνος
διάβασέ με, αδερφέ

Κι εκεί που πήγαινα σε βράχια ανήμερα
πλώρη, αγωνία
μου είπαν κοίτα
σε περιμένει μια σχεδία

Στην πολιτεία έχω ένα σχέδιο
έχω σχεδία
πήρες τη φοβία μου, αδερφέ
την έκανες σχεδία μου

Ίσως σας ενδιαφέρουν…