Στίχοι: Στην όχθη – Χρίστος Μοδέστου
Τραγούδι: Στην όχθη – Χρίστος Μοδέστου
Στίχοι: | Δημήτρης Παπαχαραλάμπους | Μουσική: | Χρίστος Μοδέστου |
Ερμηνευτές: | Χρίστος Μοδέστου |
Στίχοι: Στην όχθη – Χρίστος Μοδέστου
Στην όχθη, ‘κει στον ποταμό η κόρη περιμένει,
το παλικάρι το χλωμό που η θάλασσα κρατά
και τ’ ανυπόμονο νερό στο πέλαγο το στέλνει
κρυφά να πει σ’ αυτό το νιό ότι τον αγαπά.
Τη θυμωμένη θάλασσα εκείνος πολεμάει,
τα νέα απ’ την αγάπη του το κύμα κουβαλά
το κύμα ανήμερο θεριό που θέλει να τον φάει,
του λέει πίσω στη στεριά, κάποιος τον καρτερά.
Με πείσμα και με δύναμη παλεύει για να ζήσει
που μια καρδιά αδύναμη για χάρη του χτυπά
τον άνεμο παρακαλεί να πάει να τραγουδήσει
στην κόρη, ότι χάνεται, μα δεν τη λησμονά.
Μα τα νερά του ποταμού έχουνε ξεχειλίσει
και την καλή του ο χείμαρρος θέλει να καταπιεί
εκείνη ρίζες έβγαλε, ν’ αντέξει, να κρατήσει
όρθια να μείνει, να τον δει μια μέρα ζωντανή.
Και τότε άνεμος φυσά του τραγουδιού μαράζι,
δαγκώνει ο πόνος σαν οχιά που κάποιος την πατά
με τα μακριά της τα μαλλιά τον κόσμο αγκαλιάζει
και κάνει τις πλεξούδες της αμέτρητα κλαδιά.
Στα μακρινά τα πέλαγα θα φτάσουν τα κλαδιά της
για να πιαστεί επάνω τους ο νιος και να σωθεί
να σκαρφαλώσει, να χωθεί μέσα στην αγκαλιά της
και να γυρίσει ζωντανός, το ταίρι του να βρει.
«Αγάπη μου» της φώναξε απ’ της καρδιάς το κέντρο
στη όχθη όταν έφτασε με ξέπνοη ψυχή
“Εδώ είμαι” τ’ αποκρίθηκε “εγώ είμαι …το δέντρο
εγώ είμαι που περίμενα με ήλιο και βροχή”.
“Κορίτσι μου κι αν έγινες δεντρί για να ‘ρθω πίσω
αγάπη μου κι αν έβγαλες για μένανε κλαδιά
κι εγώ θα γίνω πια πουλί στα κλώνια σου να ζήσω
κι εγώ θα γίνω άνεμος που θα σου τραγουδά”.