Στίχοι: Πάντα δικός σου – Ζακ Στεφάνου & Ανδριάνα Μπάμπαλη

Τραγούδι: Πάντα δικός σου – Ζακ Στεφάνου & Ανδριάνα Μπάμπαλη

Στίχοι: Πάντα δικός σου – Ζακ Στεφάνου & Ανδριάνα Μπάμπαλη

Στίχοι - Lyrics

Ξέρω πως δε ζητάω συγγνώμες
κι αδιαφορώ για τις υπόλοιπες γνώμες
ακούω μόνο την καρδιά μου κι ενεργώ σε κάθε της θέλημα
κι έτσι συχνά δεν ψάχνω τα ωφέλημα
μα αναζητώ επίμονα εκείνα που έχουνε έρωτα
και αγγελάκια φτερωτά να πετάνε τριγύρω

Κράτησα μια φράση απ’ ό,τι μου ‘χες πει εκείνο το βράδυ
ένα μικρό παιδί πέρασε από μπροστά σου
καθώς σου πρόσφερα ένα χάδι και ένα λιβάδι γεμάτο κίτρινες τουλίπες
κι εσύ μου ‘πες “συγγνώμη μοιάζει αστείο, αλλά μου δίνεις τα πάντα
ενώ εγώ δε χρειάζομαι τίποτα
και έτσι χωρίζουμε τώρα ανύποπτα, για να μη πληγωθούμε αργότερα”.
Θεέ μου, μη χειρότερα.

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω, ήρθε η ώρα…
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω…

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μία λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα ‘σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ’ ήθελες πίσω

Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις…

Έκανα τα πάντα
ο κανόνας έλεγε αγάπη και αφοσίωση
και εξοικείωση με κάθε σου τρέλα
χορούς στη βροχή, κολύμπι το Νοέμβριο
γυμνοί στην ταράτσα με ξαπλώστρες και ομπρέλα.
Και τώρα που έφυγες ο κόσμος άλλαξε
Θα ξεκουμπώσω τα φτερά μου από τα χέρια
Δε θα μιλάω σουαχίλι στο σκύλο σου
και δε θα κελαηδούν electro-dance τα περιστέρια

Φώτα λάμπουν όπως πρώτα
μόνη είμαι κι είσαι πιόνι
μη μου λες να γυρίσω
μόνη θα συνεχίσω…

Μα θα υπάρχουν και εκείνα τα βράδια που μετανιώνεις
και στο τηλέφωνο απάνω θα περιμένεις μία λέξη μου
και το ξέρω πως τώρα θα σαι μόνη σου
και δε μου φαίνεται παράλογο
μα θα μ’ ήθελες πίσω

Πάθος ήμουν κι όχι λάθος
τώρα φεύγω ήρθε η ώρα…

Το ποτάμι πλημμύρισε το δρόμο
πήρε μαζί του έναν αστείο ταχυδρόμο
που ‘χε στα χέρια του ένα κίτρινο δέμα
με δυο τουλίπες, μια καρδιά και ένα ψέμα
και έβρεχε μικρές πυγολαμπίδες
για να διαβάζει μέρα νύχτα τις σελίδες
που ‘χεις κρυμμένες βαθιά μέσα στην τσάντα
δικός σου για πάντα

Μη ζητάς άλλη εξήγηση
δεν υπάρχει άλλος δρόμος και το ξέρεις
μες στα όρια του κόσμου σου
δεν κατάφερα να είμαι αυτή που θέλεις…