Στίχοι: Απ’ την αρχή του κόσμου – ΛΑΡΓΚΟ

Τραγούδι: Απ’ την αρχή του κόσμου – ΛΑΡΓΚΟ

Στίχοι: Απ’ την αρχή του κόσμου – ΛΑΡΓΚΟ

Στίχοι - Lyrics

Έχω μια θλίψη που έρχεται απ’ την αρχή του κόσμου
μαζί με τη βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη.
Μπήκε στο πρώτο κύτταρο σαν μια μικρή ακίδα
κι ό,τι απ’ αυτό γεννήθηκε, θέλησε να υποτάξει.

Τ’ αμέριμνα μικρά παιδιά, τα ζώα και τα δέντρα
ποτέ της δεν τα γλέντησε, δεν είχε τι να κάνει.
Μα αν έβρισκε συνείδηση, έβγαζε τη βουκέντρα
κι έσπρωχνε την βαρύθυμη στην τρομερή χοάνη.

Θλίψη σαν αδιόρατο βελούδο, σαν μετάξι.
Κανείς δεν την ανίχνευσε, δε βρέθηκε ο τρόπος.
Δε σου φωνάζει: “Είμ’ εδώ!” κι ενώ όλα είναι εντάξει,
αυτή ‘ναι που θα φταίει, αν δε σε χωράει ο τόπος.

Όπου τα λόγια είναι φτωχά, το πένθος είναι γλέντι
κι όπου μπορούν να ερωτευτούν η όμορφη κυρία
-που από τα ψώνια της γυρνά στο σπίτι ευτυχισμένη-
κι ο σκελετός που βρέθηκε κάπου στη Σιβηρία

Στρατιές περάσαν απο ‘κεί, χαθήκανε στην δίνη,
σε μια πραγματικότητα ρευστή σαν άγριο μέλι.
Οι ανήσυχοι σταυρώθηκαν, οι ήσυχοι τρομάξαν
κι ένας περίπου αλώβητος: “Ο κύριος δε με μέλει”.