Ερμηνευτής/τρια Σωτηρία Μπέλλου

Σωτηρία Μπέλλου – Βιογραφία

Η Σωτηρία Μπέλλου (29 Αυγούστου 1921 – 27 Αυγούστου 1997) ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις κορυφαίες του λαϊκού και ρεμπέτικου τραγουδιού.

Γεννήθηκε στις 29 Αυγούστου του 1921 στο χωριό Δροσιά (παλ. ονομασία Χάλια) κοντά στη Χαλκίδα, αλλά η καταγωγή ήταν από το χωριό Οκτωνιά.

Η Σωτηρία Μπέλλου παντρεύτηκε πολύ μικρή, αλλά ο γάμος της ήταν μια καταστροφή: Ο άντρας της ήταν μέθυσος, ενώ κατά τη διάρκεια ενός από τους ξυλοδαρμούς η Σωτηρία έριξε βιτριόλι στο πρόσωπό του. Για αυτό το γεγονός καταδικάστηκε σε τρία χρόνια στη φυλακή, από τα οποία εξέτισε μόνο έξι μήνες. Μετά την αποφυλάκισή της επιστρέφει στην οικογένειά της, αλλά μετά από προστριβές με τους δικούς της μετακομίζει στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1940, ακριβώς με την έναρξη του ελληνοϊταλικού πολέμου. Αυτά τα χρόνια δεν δίνει μόνο αγώνα για την επιβίωση, αλλά και για την αντίσταση. Γίνεται κομμουνίστρια. Συνελήφθη, βασανίστηκε και κλείστηκε στη φυλακή. Μετά την απελευθέρωση κι αφού έχει γνωρίσει την αγριότητα και τις εμφυλιοπολεμικές διώξεις, γνωρίζεται με τον Βασίλη Τσιτσάνη.

Μετά τον εμφύλιο πόλεμο απελευθερώνεται και το 1947 προσελήφθη ως τραγουδίστρια σε ένα κέντρο διασκέδασης στην Αθήνα με το Βασίλη Τσιτσάνη, ο οποίος την ανακάλυψε και του οποίου τα τραγούδια είναι τα πιο σημαντικά του ρεπερτορίου της. Το 1948 μια ομάδα κακοποιών εισήλθαν στο χώρο που τραγουδούσε και την ξυλοκόπησαν με το χαρακτηρισμό «Βουλγάρα» (κομμουνίστρια), χωρίς οι μουσικοί της να τολμήσουν να σηκωθούν από τις καρέκλες τους.

Παρ’ όλα αυτά, η Σωτηρία Μπέλλου, σύντομα αναγνωρίζεται ως μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες στα ρεμπέτικα. Ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της είναι τα Συννεφιασμένη Κυριακή, Τα Καβουράκια και Όταν Πίνεις Στην Ταβέρνα του Βασίλη Τσιτσάνη, με τις οποίες καθιερώθηκε ως κορυφαία λαϊκή τραγουδίστρια. Πέραν του Τσιτσάνη συνεργάστηκε και με πολλούς άλλους κορυφαίους συνθέτες, όπως με τον Γιάννη Παπαϊωάννου (Άνοιξε, Άνοιξε) και τον Απόστολο Καλδάρα (Είπα Να Σβήσω Τα Παλιά).

Η καριέρα της γνώρισε μια κάμψη στις αρχές της δεκαετίας του 1960, όμως από το 1966 κέρδισε ξανά τη θέση της κορυφαίας τραγουδίστριας του είδους, έπειτα από συνεργασίες της με σύγχρονους έντεχνους συνθέτες όπως ο Διονύσης Σαββόπουλος (“Ζεϊμπέκικο”), ο Ηλίας Ανδριόπουλος (Μην Κλαις) και ο Δήμος Μούτσης (Δε Λες Κουβέντα).

Μέχρι τη δεκαετία του 1980 η Σωτηρία Μπέλλου εξακολουθεί να συνεργάζεται με τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες αυτών των μουσικών ειδών σε πολλές συναυλίες και ηχογραφήσεις. Ήταν ανοιχτά λεσβία σε μία εποχή που αυτό ήταν αδιανόητο. Υπέστη κατά καιρούς διάφορες κρίσεις με προβλήματα αλκοολισμού και κατάθλιψης, ενώ ήταν εθισμένη και στον τζόγο.

Τον Μάρτιο του 1993 αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα υγείας, οπότε και διαγνώστηκε ότι έπασχε από καρκίνο του φάρυγγα. Λόγω των οικονομικών προβλημάτων της έφτασε σε σημείο, ώστε να πουλήσει τους δίσκους της στο Κολωνάκι. Ξεπούλησε σε μία ώρα. Κατά την νοσηλεία της στο νοσοκομείο Σωτηρία το 1994 εμφανίστηκε σε συνέντευξη του Νίκου Κακαουνάκη στο «Επ’ αυτοφώρω» μιλώντας για όσους την πίκραναν, λέγοντας τη σκληρή αλήθεια και μιλώντας με δυσκολία λόγω του καρκίνου. Ύστερα από λίγους μήνες έχασε τη φωνή της, ενώ οι μόνοι που ήταν δίπλα της ήταν τα ανίψια της. Το 1996 μίλησε σε μία συνέντευξη της Νανάς Παλαιτσάκη στην «5η παρουσία» οργισμένη με παράπονο, διότι ξεχάστηκε απ’ όλους.

Στις 27 Αυγούστου 1997 άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Νοσοκομείο Μεταξά.

Η Σωτηρία Μπέλλου στην καριέρα της, από τα μέσα του 1940 ως τα μέσα του 1990, συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες, από τον Βασίλη Τσιτσάνη, τον Γιώργο Μητσάκη, τον Γιάννη Παπαϊωάννου στον Μανώλη Χιώτη, στον Δημήτρη Γκόγκο, στον Στέλιο Κερομύτη και από τους Μπάμπη Μπακάλη, Τάκη Λαβίδα και Μαρίνο Γαβριήλ στον Αργύρη Κουνάδη, Ηλία Ανδριόπουλο, Δήμο Μούτση, Γιάννη Μαρκόπουλο, Σταύρο Ξαρχάκο, Διονύση Σαββόπουλο, Νίκο Μαμαγκάκη, Βασίλη Δημητρίου και Δημήτρη Λάγιο.