Τα δικά σας

Είναι τα μάτια σου επαρχιακός σταθμός
και τα ματόκλαδα σου ραγισμένα
κάτω απ το μαύρο σου παλτό, ένας λυγμός
σου λέει παραμύθια για ταξίδια περασμένα

...
Επαρχιακός σταθμός στίχοι (συνέχεια) »

Σε βρίσκω στα βιβλία που δεν γράφτηκαν
μες στα τραγούδια που δεν άκουσα
Σε βρίσκω και σε παλιές εικόνες που χάθηκαν
σε ότι έφυγε και δεν γυρίζει πίσω

...
Σε βρίσκω στα βιβλία στίχοι (συνέχεια) »

Με βρήκε πάλι η ερημιά
δεν μ είχε χάσει
σαν κάποια σύσταση
παλιά που χει αλλάξει

...
Με βρήκε πάλι η ερημιά στίχοι (συνέχεια) »

Τραβήξανε ψηλά πολύ ψηλά
Δύσκολο και να χαμηλώσουνε
Δύσκολο και να πουν το μπόι τους

Μέσα στα αλώνια που δειπνήσαν
...
Τραβήξανε ψηλά στίχοι (συνέχεια) »

Και τώρα πως κλειδώσανε
την πόρτα τους τ αμπέλια τους
Πως λίγνεψε το φως
πάνω στις στέγες και στα δέντρα

...
Ποιος να το πει στίχοι (συνέχεια) »

Δέντρο το δέντρο
πέτρα τη πέτρα
πέρασαν τον κόσμο
μ αγκάθι προσκεφάλι
...
Δέντρο το δέντρο στίχοι (συνέχεια) »

Mπήκαν στα σίδερα και στη φωτιά,
κουβέντιασαν με τα λιθάρια,
κεράσανε ρακί το θάνατο
στο καύκαλο του παππουλή τους

...
Μπήκαν στα σίδερα στίχοι (συνέχεια) »

Tόσα χρόνια όλοι πεινάνε,
όλοι διψάνε, όλοι σκοτώνονται
πολιορκημένοι από στεριά και θάλασσα,
έφαγε η κάψα τα χωράφια τους
...
Τόσα χρόνια στίχοι (συνέχεια) »

Όταν σφίγγουν το χέρι
ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο

Όταν χαμογελάνε
ένα μικρό χελιδόνι φεύγει μέσα απ τα άγρια γένια τους

...
Όταν σφίγγουν το χέρι στίχοι (συνέχεια) »

Όλοι διψάνε χρόνια τώρα. Όλοι πεινάνε
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ την αγρύπνια.
Μια βαθιά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
Σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δύο βουνά

...
Όλοι διψάνε στίχοι (συνέχεια) »