Στίχοι: Ο τηλεφωνητής

Πήρα εκατό φορές
για να μάθω αν ζεις
μου απάντησε, που λες, τηλεφωνητής.

Πήρα να σου πω φιλιά
με το φως σβηστό.
Ευτυχώς που είναι η δουλειά
και θα ξεχαστώ.

Κι όχι δεσμοί, χωρισμοί, της ζωής πειρασμοί
κι όχι τίποτα πια
Την αφορμή στο κορμί, στη γραμμή
που κοιτάνε καχύποπτα πια
Να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό

Και γύρω η νύχτα, μια νύχτα σα νύχτα να πέφτει
και να ‘ναι πρωί
Κι η απουσία στα δίχτυα με δίχτυα να ψάχνει
να βρει το γιατί
Να βασανίζομαι το σώμα σου να βρω
κι εσύ να παίζεις το χαμένο θησαυρό
Και γύρω η νύχτα, μια νύχτα σα νύχτα να πέφτει
και να ‘ναι πρωί.

Σ’ ένα κόκκινο χαρτί
μ’ ένα μπλε στυλό
μου ‘χες γράψει πώς και τι
και τον αριθμό.

Και μιλούσαμε ως αργά
δε σ’ αφήνω, δεν…
κι όπως σ’ έχανε η καρδιά
πήρε το μηδέν.

Ερμηνεία: Χάρις Αλεξίου