Στίχοι: Μάτια βουρκωμένα

Κάτω στον Πειραιά
στα καμίνια
φτώχια καλή καρδιά
μα και γκρίνια
Μάζεψα μια βραδιά
τα σαΐνια, κι ήρθα κρυφά
τον παλιό καημό
να σου πω

Μάτια βουρκωμένα
παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο
κανένας δεν ζει

Κάτω στον Πειραιά
στο μουράγιο
είπα να σκοτωθώ
μα τον άγιο
Μα έκανα υπομονή
και κουράγιο
κι ήρθα κρυφά
τον παλιό καημό
να σου πω

Μάτια βουρκωμένα
παραπονεμένα
δίχως αγάπη και πόνο
κανένας δεν ζει