Στίχοι: Λαΐδες

Δρόμοι φτηνοί της ηδονής,
στα κόκκινα ντυμένοι,
που ψάχνουν κολασμένοι,
ιδρώτες μιας στιγμής.
Φώτα σημάδια προκαλούν,
κλείνουν υγρά τα μάτια,
αντίτιμο η πραμάτεια,
κορμια που σου μιλούν.

Στις κάμαρες της προσμονής,
κρυφές λαχτάρες μιας τιμής,
Λαίδες ξεφτισμένες,
στον έρωτα δοσμένες.

Στις ώρες της υπομονής,
ψυχές κουρέλια της ζωής,
στη μοναξιά χαμένες,
Λαίδες ξακουσμένες.

Βρόμικα στρώματα βογγούν,
επάνω γέρνουν ξένα,
σώματ\’ αλαφιασμένα,
τον πόθο τους γλεντούν.
Λίγα λεπτά μιας διαδρομής,
αρχή και τέλος ένα,
στα χάδια βυθισμένα,
μιας ψεύτρας πληρωμής.

Στις κάμαρες της προσμονής,
κρυφές λαχτάρες μιας τιμής,
Λαίδες ξεφτισμένες,
στον έρωτα δοσμένες.

Στις ώρες της υπομονής,
ψυχές κουρέλια της ζωής,
στη μοναξιά χαμένες,
Λαίδες ξακουσμένες.