Στίχοι: Κάβο αμόρε

Θεά αλαργινή που σε αγάπησε
χορεύεις δίπλα του ένα καλοκαίρι
στ’ αμπάρι του μυαλού του σε ζωγράφισε
κανείς το βάσανό του δεν το ξέρει

Σε λέγανε Μαρίνα και τα χείλη σου
Τον κέρναγαν θαλασσινή αλμύρα
Γυρεύει η μοναξιά του να ’ναι φίλη σου
Πολλοί το λένε κάρμα κι άλλοι μοίρα

Στα σύνορα της τρέλας του γκρεμίστηκε
σαν γλάρος με μι’ αγάπη του θανάτου
νεράιδα του ανεκπλήρωτου ορκίστηκε
μια νύχτα θα σε έκανε δικιά του

Μα η τύχη με ασπίδες χίλιες σ’ έντυσε
αφού ήσουν παντρεμένη σ’ άλλη χώρα
γι’αυτόν μια ψεύτρα σκέψη έλα κέντησε
που κλέβεις τα ταξίδια του ως τώρα

Ρεφρέν
Για πάντα η ψυχή του παρανόησε
να παίζει του έρωτά σου το μινόρε
κι ελεύθερη τον κίνδυνο αγνόησε
και μπάρκαρε μακριά στο Κάβο Αμόρε