Στίχοι: Ίσως

Κάπου βαθιά μέσα στην καρδιά μας, εκεί που πραγματοποιούνται οι πιο μεγάλες, αιώνιες και άνισες μάχες, εκεί που η ήττα συναντά την νίκη, η επιτυχία την αποτυχία, η αλήθεια το ψέμα, το φως το σκοτάδι, η αγάπη το μίσος, εκεί που το ναι γίνεται στιγμιαία όχι, ΊΣΩΣ υπάρχει μια σπίθα φλόγας ζωντανή, δίχως αρχή και τέλος, που όλα τα ανέχεται, αληθινά πιστεύει, πάντα ελπίζει, όλα τα υπομένει, γιατί ξέρει πραγματικά να αγαπά!

Μπροστά μας αχνοφαίνεται η Ιθάκη. Ο πόθος μας, τα όνειρά μας, οι σκέψεις μας, η αποστολή μας, μάλλον όλα είναι εκεί! Αν νιώσεις ξένος, άγνωστος, και σε έχουν καταβάλλει σκιές του παρελθόντος, κράτα το χέρι μου σφιχτά και κοίτα με στα μάτια. Άσε για λίγο το ΕΓΩ και έλα στο ΕΜΕΙΣ. Ένα βήμα σου μικρό αρκεί για να κερδίσεις την αιωνιότητα μαζί μου.

Δημιούργησες ένα τείχος γύρω από τον εαυτό σου γεμάτο από πέτρες του ΕΓΩ, δίχως να επιστήσεις την προσοχή μου στο ΕΜΕΙΣ, που τόσο αισιόδοξα από την παιδική σου ηλικία ξεκίνησες να χτίζεις. Μην απατάσε, τόσο το ΕΓΩ όσο και το ΕΜΕΙΣ, είναι πλευρές του ίδιου νομίσματος και όλοι με το ίδιο νόμισμα εμπορευόμαστε την ζωή μας. Μην παίζεις λοιπόν, κορώνα γράμματα τη ζωή σου, άσε την αγάπη να σου δείξει το πραγματικό της πρόσωπο.

Ίσως χαθείς μεσ΄ τις στιγμές, ΊΣΩΣ να μην σε ξαναδώ, μα όσο ελπίζω, κάπου στη σκέψη μου θαρρώ, πως θα βρει χώρο το ΕΓΩ να πει στο ΕΜΕΙΣ... Προχώρα! [©️ Χάρης Τρασάνης]