Στίχοι: Ο Γεροναυτικός

Τα γένια του πλέον ασπρίσαν
μές στα καράβια από δεκαεννιά χρονών
ψέυτικα λόγια σ ένα λιμάνι αφήσαν
γυναίκα πλάνη απ τη χώρα των Λωτών

Δυό λόγια σφύριξε τής θάλασσας τ αγέρι
σε γλώσσα άγνωστη, δέν ξέρει τι θα πεί
πέρα σε τόπους μακρινούς, πέρα σε ξένα μέρη
πού μία νύχτα βγήκε έξω γιά να πίει

Είναι τα άστρα πού σε οδηγούν τη νύχτα
φώτα των φάρων τη στεριά σου μαρτυρούν
βάρδιες δύσκολες μές στού καιρού τα δίχτυα
με τίς σειρήνες να σου σιγοτραγουδούν

Όπως η πλώρη καραβιού πού δέν λυγίζει
κρατάει τήν πορεία του και πίσω δέν γυρίζει
όπως η πλώρη καραβιού πού δεν μασάει
κρατάει κόντρα στόν καιρό καί πάντοτε νικάει