Στίχοι: Ένα κορίτσι κι ο μπαμπάς του

Δεν είναι απλό για ένα κορίτσι
για το μπαμπά του να μιλήσει
πατέρα
Γι’ αυτό θα πω ένα παραμύθι
χωρίς κουκί χωρίς ρεβύθι
και βέρα

Ο πρίγκιπάς μου ο γενναίος
ήμουν παιδί κι ήσουνα νέος
μα όσο πέρναγαν τα χρόνια
μας σκέπαζαν σιωπές και χιόνια

Από πριγκίπισσα ζητιάνα
πήρα καράβια κι αεροπλάνα
να φύγω μόνη μου στα ξένα
μακριά από μένα κι από σένα

Σ’ ευχαριστώ που με πληγώνεις
κι αντί γλυκά να μεγαλώνεις
μικραίνεις μέσα μου και λιώνεις – αχ μη θυμώνεις
Σ’ ευχαριστώ που έτσι μαθαίνω
να επιμένω, ν’ ανεβαίνω
να μη φοβάμαι όταν λυγίζω, να ζω να ελπίζω

Ποτέ δεν μου είπες πως η αγάπη
δεν είναι φάρμακο ούτε χάπι
πατέρα
Μα ένα μικρό πουλί που ψάχνει
φωλιά, ροδόνερο και άχνη
κάθε μέρα

Κι ούτε κατάλαβες, η κόρη
πως δεν μπορεί να γίνει αγόρι
Είναι γυναίκα το παιδί σου
κρατάει κλειδί του Παραδείσου

Σήκω και πες ένα τραγούδι
για το φτωχό σου αγγελούδι
απ’ τα παλιά τα λυπημένα
που λες και γράφτηκαν για μένα