Στίχοι: Δραπετσώνα

Μ αίμα χτισμένο
κάθε πέτρα και καημός
κάθε καρφί του
πίκρα και λυγμός
Μα όταν γυρίζαμε το βράδυ απ τη δουλειά
εγώ και εκείνη όνειρα φιλιά

Το \’δερνε ο αγέρας κι η βροχή
μα ήταν λιμάνι κι αγκαλιά
και γλύκα απαντοχή
αχ το σπιτάκι μας κι αυτό είχε ψυχή
Παρ το στεφάνι μας, παρ το γεράνι μας
στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
κρατά το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας ήμαστε φτωχοί

Ένα κρεβάτι και μια κούνια στην γωνιά
στην τρύπια στέγη του άστρα και πουλιά
κάθε του πόρτα ιδρώτας κι αναστέναγμος
κάθε παράθυρό του κι ουρανός

Κι όταν ερχόταν η βραδιά
μες το στενό σοκάκι
ξεφάντωναν τα παιδιά
αχ το σπιτάκι μας κι αυτό είχε καρδιά
Παρ το στεφάνι μας, παρ το γεράνι μας
στην Δραπετσώνα πια δεν έχουμε ζωή
κρατά το χέρι μου και πάμε αστέρι μου
εμείς θα ζήσουμε κι ας ήμαστε φτωχοί.