Στίχοι: Απέναντι απ την Παλιά Ελλάδα
Άρχισαν να με πλημμυρίζουν συναισθήματα, δίοτι προέρχομαι απο προσφυγική οικόγενεια και έγραψα αυτό το τραγούδι, το οποίο αποτελεί μια συναιθηματική ιστορία αγάπης και βίαιου χωρισμού ,σε πρώτο πρόσωπο, ενός ξεριζωμένου Έλληνα της εποχής.
| Στίχοι: | Φώτης Λουκάς |
| Ερμηνευτές: | (Χωρίς ερμηνεία) |
Απέναντι απ την παλιά Ελλάδα, στέκομαι και κοιτώ τον ουρανό,
κλείνω τα μάτια να σε ονειρευτώ,
μα όταν τα ανοίγω είμαι πάλι εδώ.
Απέναντι απ την παλιά Ελλάδα,
με μόνη συντροφιά μου τον καπνό,
τον χρόνο πάλι αντίστροφα μετρώ,
να φύγει και αυτή η μάυρη εβδομάδα,
απέναντι απ την παλιά Ελλάδα.
Εγώ να ψάχνω για ελπίδα
και εσυ χαμένη απο Αγαρηνού λεπίδα.
Φωτιά μες στα παράλια
και η καρδιά σμπαράλια,
μαζί με την πατρίδα χάθηκες και εσυ.
Φωτιά μες στο Αιγαίο
και εγώ μονάχος κλαίω,
για αυτά που έχασα χωρίς ποτέ να φταίω.
Απέναντι απ την παλιά Ελλάδα,
στέκομαι και κοιτώ το Αιβαλί
κι οι αναμνήσεις στο μυαλό βροχή,
απ το δικό σου το γλυκό φιλί.
Τριγύρο τα αποτσίγαρα αράδα
και η καρδιά να παίζει σαν τρελή,
όπου να ναι θα σπάσει το γυαλί,
έχει μείνει μονάχα μια εβδομάδα,
απέναντι απ την παλιά Ελλάδα.
Εγώ να ψάχνω για ελπίδα
και εσυ χαμένη απο Αγαρηνού λεπίδα.
Στα αποκαίδια του καημού,
στους δρόμους του ξεριζωμού,
στον ουρανό κοιτώ αγγέλους να πετάνε.
Και μες στο νου μου αντηχεί,
μία φωνή απ την ψυχή,
πάλι με χρόνια και καιρούς δικά μας θα ναι.
