Στίχοι: Αχ ρε μάνα

Τι με μάθαινες ρε μάνα, το θυμάμαι σαν και χτες,
να κουρεύω τα μαλλιά μου, να μη γίνω σα γιεγιές.
Ο καθρέφτης με τρολάρει, λέει πως έμεινα γουλί,
πέντε τρίχες μείναν όλες, τις μετρώ κάθε πρωί.

Όταν μ’ έβλεπ’ ο πατέρας ψου ψου ψού με τη Μαριώ,
πονηρά χαμογελούσε πού ‘κανε λεβέντη γιο.
Μα όταν μπήκε η κουλούρα όλ’αλλάξανε μεμιάς,
έγινα πάτερ φαμίλιας ολοκαίνουργιας γενιάς.

Αχ ρε μάνα, αχ ρε μάνα, τι μου λείπει, μια αλάνα,
να το σκάσω απ’ το σχολείο και να κάνω μια κοπάνα.
Αχ ρε μάνα, αχ ρε μάνα,μου το είπε μια τσιγγάνα,
ότι γράψει στο γραφτό μας δεν τ’ ορίζουνε τα πλάνα.
αχ ρε μάνα…

Τώρα τρέχω να προλάβω τα παιδιά και τη δουλειά,
που ‘σαι τώρα πια ρε μάνα που με είχες βασιλιά.
Κυριακές μια σκέτη βόλτα, να γεμίσουν τα κενά,
κάποια ρούχα π’ αγαπούσα, μου ‘ναι τώρα πια στενά.

Και τα βράδια στο κρεβάτι, πλάτη πια με τη Μαρία,
άλλος πιάνει τον εξώστη κι άλλος πάει γαλαρία.
Με σημαία την αγάπη, σπιτικό στου Μακρυγιάννη,
μας εκούρασ’ η ρουτίνα μα γυρνάμε το μαγκάνι.

Αχ ρε μάνα, αχ ρε μάνα, τι μου λείπει, μια αλάνα,
να το σκάσω απ’ το σχολείο και να κάνω μια κοπάνα.
Αχ ρε μάνα, αχ ρε μάνα, μου το είπε μια τσιγγάνα,
ότι γράψει στο γραφτό μας δεν τ’ ορίζουνε τα πλάνα,
αχ ρε μάνα…

Αχ ρε μάνα, αχ ρε μάνα, τι μου λείπει, μια κοπάνα,
να το σκάσω απ’ το σχολείο να τα κάνω ολά πουτάνα.
Αχ ρε μάνα, αχ ρε μάνα, που ‘σαι τώρα πια ρε μάνα,
να μου δώσεις δυο σφαλιάρες, να βαρέσεις μια καμπάνα,
αχ ρε μάνα…