Στίχοι: Κοίτα γύρω – Γιάννης Κότσιρας
Οι πλημμύρες στην Μάνδρα, οι πυρκαγιές στο Μάτι, στην Κινέτα, στην Κερατέα, στους Αγίους Θεοδώρους, η βιαιότητα σε ανθρώπους και ζώα. Ο θάνατος του Βαγγέλη Γιακουμάκη, οι δολοφονίες του Ζακ Κωστόπουλου, της Ελένης Τοπαλούδη αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα με τον φόνο του George Floyd και το lockdown…
Ήταν μια ανάγκη να πω κάποια πράγματα στα παιδιά μου σε περίπτωση που δεν θα κατάφερνα να τους τα πω από κοντά. Έχοντας πάντα στο μυαλό μου τα αθώα βλέμματα του Νικόλα και του Κωνσταντίνου αλλά και την θαυμάσια μελωδία του Χριστόφορου Γερμενή.
Η βασική μελωδία της εισαγωγής ήταν μια ιδέα του Απόστολου Ρίζου στην πρώτη ζωντανή παρουσίαση του τραγουδιού στην παράσταση Radiotrip του Χρήστου Παπαμιχάλη και του Θοδωρή Μαυρογιώργη στις 19 Οκτωβρίου 2018 στον Σταυρό του Νότου.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα φιλαράκια μου, τον Απόστολο, την Ανδριάνα και τον Θοδωρή αλλά και γι αυτήν την υπέροχη “παρέμβαση” του Κόμη…
Και φυσικά στην Ιουλία Τζανετουλάκου που με την χορωδία της ConAnima, έδωσαν ακριβώς αυτήν την παιδικότητα που χρειαζόταν αυτό το τραγούδι.
Αλέξανδρε, νομίζω πως ξεπέρασες τον εαυτό σου εδώ. Εύχομαι να συνεχίσεις έτσι.
Στην αρχή ακούγεται απόσπασμα από την ομιλία του Martin Luther King κατά την απονομή του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης που του δόθηκε στο Όσλο στις 10 Δεκεμβρίου του 1964 για τους αγώνες του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων."
Τραγούδι: Κοίτα γύρω – Γιάννης Κότσιρας
| Στίχοι: | Γιάννης Κότσιρας & Κόμης Χ | Μουσική: | Χριστόφορος Γερμενής |
| Ερμηνευτές: | Γιάννης Κότσιρας, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Απόστολος Ρίζος, Θοδωρής Μαυρογιώργης, Κόμης Χ, Παιδική Χορωδία ConAnima |
Στίχοι: Κοίτα γύρω – Γιάννης Κότσιρας
Κοίτα γύρω
Πόσο μίκρυνε ο κόσμος
Πώς αγρίεψαν τα μάτια
Χρεωμένη μοναξιά
Κοίτα γύρω
Πόσο ασχήμυνε η πόλη
Πόσο ακρίβυνε η αλήθεια
Μόνο γέλια ειρωνικά
Δες καλά
Τα παιδιά που δεν έχουν να φάνε
Τις αρρώστιες που τρόμο κερνάνε
Τα σκυλιά που με φόβο κοιτάνε
Γιατί κάποιοι σκοτώνουν φριχτά
Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω
Για σένα που αγκαλιάζω
Στο μέλλον που τρομάζω
Να γίνουμε φωτιά
Να κάψει όλα τα χέρια
Που κρύβουνε τ’ αστέρια
Να βγούνε περιστέρια
Λευκά σαν τα παιδιά
Να γίνουμε παιδιά
Κοίτα γύρω
Πόσα ψέματα συνήθισες τη μέρα
Πόσα πτώματα ξεβράστηκαν στην ξέρα
Πόσα στόματα σιωπούν ενοχικά
Κοίτα γύρω
Τα κορίτσια που φοβούνται να γελάσουν
Τα αγόρια που διστάζουνε να κλάψουν
Τις οθόνες που μας πήραν τη μιλιά
Δες καλά
Τα γερόντια που σβήνουνε μόνα
Σαν τα δέντρα που δώσανε αγώνα
Και τα ρίξαν μετά στη φωτιά
Με γέλια ειρωνικά
Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω
Για σένα που αγκαλιάζω
Στο μέλλον που τρομάζω
Να γίνουμε φωτιά
Να κάψει όλα τα χέρια
Που μάτωσαν μαχαίρια
Να βγούνε περιστέρια
Λευκά σαν τα παιδιά
Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω
Για σένα που αγαπώ
“Είμαι κάπου μεσοπέλαγα.
Το αλάτι την όρασή μου καίει
Και μακάρι απέναντι να έφτανα,
Μα το σώμα με το ζόρι επιπλέει.
Κρατήσου…
Τι ζητάς κι εσύ;
Πού θες να σ’ οδηγήσουν οι τυφλοί;
Αγκομαχάει η γη. Για μετρητά; Αμέτρητοι.
Ποτέ καμία αλλαγή, κανείς να κινηθεί.
Στα κινητά η μόνη αποστολή.
Που είν’ η έμπνευση; Για λύπηση η εξέλιξη.
Βλέπουνε αγάπη και πατούν όλοι αναίρεση.
Ανθρώπων παρωδίες σε παρέλαση, αιχμάλωτη η θέληση.
Έχω όνειρα για απέλαση.
Θέλω να ‘μαι η εξαίρεση, το αλλιώτικο.
Το μαύρο πρόβατο που ‘χει το λύκο κολλητό.
Τον Κάτω κόσμο δεν γίνεται να φοβάμαι εγώ.
Μα εδώ φοβάμαι εμένα, τον κακό μου εαυτό.
Για πατρίδα θέλω ανθρωπιά.
Θέλω χαμόγελα και μέρη όπου παίζουνε παιδιά.
Γιατί εγώ δεν έχω ρίζα τελικά
Είμαι φύλλο από χίλια δέντρα που όπου φυσά εκεί πετά.”
Κοίτα γύρω
Τους αλλιώτικους ανθρώπους
Τους μετέτρεψαν σε στόχους
Από μίσος και φοβιά
Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω
Συγγνώμη αν σε ταράζω
Στα μάτια σε κοιτάζω
Να γίνουμε φωτιά
Να διώξει όλους εκείνους
Που είν’ η γενιά του κτήνους
Να μην ακούμε θρήνους
Γραμμένους για παιδιά
Γι’ αυτό κι εγώ φωνάζω
Να γίνουμε παιδιά
