Στίχοι: Κλειδαριές – Γιώργος Νταλάρας & Μπάμπης Στόκας

Η ιστορία του τραγουδιού

Η Ελεάνα Βραχάλη µας διηγείται την ιστορία του τραγουδιού:

Tα πάθη είναι σπάνια, όπως τα αριστουργήματα» έλεγε ο Μπαλζάκ. Το πιστεύω ακράδαντα. Καθότι υπάρχουν συναισθήματα που δεν επαναλαμβάνονται. Ο έρωτας δεν είναι ένα απρόσωπο κτήνος που παίρνει κάθε φορά το πρόσωπο του αγαπημένου. Είναι τα μοναδικά συναισθήματα που γεννιούνται μέσα µας πρώτη φορά από έναν μοναδικό άνθρωπο. Οι «Κλειδαριές» µου περιγράφουν ακριβώς αυτό: τις φάσεις που περνάει η αγάπη όταν από ανοιχτή πόρτα γίνεται ανοιχτή πληγή. Όποιος αγαπάει αληθινά δεν μπορεί να μην παραδεχτεί αυτό που τον υπερβαίνει. ∆εν κάθεται σαν λογιστής να υπολογίσει το σωστό και το λάθος, ούτε ποιος κάνει τα πιο πολλά. Κοιτάς στον καθρέφτη και δε λες «έτσι είμαι», λες «τι καλύτερο μπορώ να γίνω για να σε έχω». Έχει μοναξιά. Οι «Κλειδαριές» κλειδώνουν πάλι. ∆εν ανέχεσαι τίποτε άλλο δίπλα σου. Γιατί πέρασες ξυστά από την ευτυχία. Κι αυτό δεν ξεχνιέται.

Είναι το πρώτο τραγούδι από τη «Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας», που θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο (κυκλοφόρησε το φθινόπωρο του 2016) και βασίζεται στο βιβλίο µου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Καστανιώτη, µε τον ίδιο τίτλο. Τη μουσική υπογράφει ο Γιώργος Σαμπάνης, ο βασικός, σταθερός µου συνεργάτης τα τελευταία 6 χρόνια. Το CD μοιράζονται ερμηνευτικά ο Γιώργος Νταλάρας και ο Μπάμπης Στόκας, γι' αυτό και ένωσαν τις φωνές τους σε αυτό τον εσωτερικό µονόλογο. Ενώ όλα σχεδόν τα τραγούδια γράφτηκαν πάνω στους στίχους, οι «Κλειδαριές» προϋπήρχαν μουσικά. Μια από τις φορές που ήρθε ο Γιώργος σπίτι µου (µε την κιθάρα του πάντα), µου λέει: «Έχω μια μουσική που λατρεύω και θα ήθελα να τη βάλουμε στη "Φυλακή Υψίστης Ασφαλείας", εγώ την έχω βαφτίσει "Κλειδαριές"». Τη λάτρεψα κι εγώ αμέσως. Τον έβαλα να µου το ξαναπαίξει, τον ηχογράφησα στο κινητό και μόλις έφυγε ξεκίνησα. Μέχρι το ξημέρωµα το είχα τελειώσει. Με το πρώτο φως...