Στίχοι: Διάφανος – Σωκράτης Μάλαμας
Η ιστορία του τραγουδιού
O Θανάσης Παπακωνσταντίνου αναφέρει: "Τα λόγια γράφτηκαν μετά από ανάγνωση ποιημάτων του César Vallejo."Ο Καίσαρας Βαλιέχο είναι ο César Abraham Vallejo Mendoz, ο οποίος είναι ένας από τους σπουδαιότερους ποιητές του Περού. Μέσα από τα ποιήματά του περιγράφει την πείνα, την φτώχεια και τις στερήσεις που πέρασε το Περού στις αρχές του 1900.
Αν και κατά τη διάρκεια της σχετικά σύντομης ζωής του δημοσίευσε μόνο τρεις ποιητικές συλλογές, εν τούτοις θεωρείται ένας από τους μεγάλους ποιητικούς καινοτόμους του 20ού αιώνα. Πάντα ένα βήμα μπροστά απ' τα υπόλοιπα λογοτεχνικά ρεύματα, το καθένα απ' τα βιβλία του ήταν ξεχωριστό απ' τ' άλλα και, υπό μία έννοια, επαναστατικό.
Ο Βαλιέχο υπήρξε πρωτοπόρος, γιατί έγραψε σουρεαλιστική ποίηση πριν από τους σουρεαλιστές, ασχολήθηκε με την αυτόματη γραφή πριν από τον Μπρετόν, έγραψε μοντέρνα ταυτόχρονα με τους μοντερνιστές και έγραψε ποίηση αποδομητική προτού ανακαλυφθεί ο όρος. Υπήρξε ένας κινηματίας της ποίησης πολύ προτού γεννηθούν τα ποιητικά ευρωπαϊκά κινήματα. Και για τον λόγο αυτόν η προσφορά του στο ποιητικό στερέωμα είναι μοναδική και ανεκτίμητη.
Τραγούδι: Διάφανος – Σωκράτης Μάλαμας
Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου |
Ερμηνευτές: | Σωκράτης Μάλαμας |
Στίχοι: Διάφανος – Σωκράτης Μάλαμας
Στου δειλινού την άκρη αποκοιμήθηκα
σαν ξένος, σαν ξενάκι, σαν πάντα ξένος.
Κι ήρθε και κατακάθισε πάνω μου σαν σεντόνι,
όλη της γης η σκόνη…
Ήρθε με τη σειρά της κι η μαύρη θάλασσα.
Έφερε ένα καράβι ακυβέρνητο.
Ανέβηκα σαν άνεμος, ανέβηκα σαν κλέφτης…
Το ψέμα δεν το βλέπεις…
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος.
Τα κόκαλα μετράει, μένει άφωνος.
Τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο…
Άλλο αδερφό δεν έχω…
Σπιθίζει το τσιγάρο σε κάθε ρουφηξιά.
Η Ισπανία γέρνει κι η μόνη που νικά.
Η ηδονή που μας γεννά, που παίζει το χαρτί μας,
χωρίς τη θέλησή μας…
Στου δειλινού την άκρη, δε βλέπεις όνειρα.
Αυτά που γίναν βλέπεις και τα επόμενα.
Βλέπεις τον άνθρωπο μικρό, που τον πατάν στ’ αλήθεια
τα πόδια του τα ίδια…