Στίχοι: Ημερολόγιο – Χρήστος Θηβαίος
Η ιστορία του τραγουδιού
Ο Χρήστος Θηβαίος ερωτεύτηκε πολύ μια γυναίκα η οποία ήταν αρκετά χρόνια πιο μικρή του. Την παρακαλούσε να βγουν μαζί μια νύχτα σε εστιατόριο, μα αυτή δεν ήθελε. Μετά από αρκετό καιρό, αυτή δέχτηκε επιτέλους. Ο Χρήστος πήγε στο εστιατόριο και την περίμενε. Η κοπέλα σαν πήγαινε με το αυτοκίνητο να τον συναντήσει, έπαθε ένα ατύχημα και πέθανε. Έτσι έγραψε ο Θηβαίος αυτούς τους στίχους, μέσα από πυρετό και δάκρυα . . .Τραγούδι: Ημερολόγιο – Χρήστος Θηβαίος
| Στίχοι: | Χρήστος Θηβαίος | Μουσική: | Χρήστος Θηβαίος |
| Ερμηνευτές: | Χρήστος Θηβαίος |
Στίχοι: Ημερολόγιο – Χρήστος Θηβαίος
Τόσα χρόνια μες στους χάρτες μου σε ψάχνω,
κι ας μην έσκυψες ποτέ στο μέτωπό μου
με τα δυο σου χείλια ν’ αφήσεις
μια ανάσα στη ζωή μου.
Κι αν η προσευχή μου οινόπνευμα μυρίζει,
καπνό και πυρετό,
στο γυάλινο το κύμα τ’ όνομά σου
φωνάζω να καθρεφτιστεί η φωνή μου.
Και στην όχθη που χτενίζεσαι ακούστει
σαν αλμυρό τραγούδι
που σου φέρνει
ερωτευμένο το νερό.
Και στο διάβολο πουλάω τη ψυχή μου εγώ,
για να βρεθώ
απόψε τυλιγμένος
στου κορμιού σου το βυθό.
Κάπου η νύχτα μεσοπέλαγα κρεμιέται
στην αγχόνη τ’ ουρανού
κι ο δαίμονας καβάλα στο σκοτάδι
αρπάζει τη μετέωρη ευχή μου.
Και σαν άστρο καυτερό προς το νησί σου
τα λόγια μου πετάει
πληγώνοντας τα βράχια και την άμμο,
στη χτένα σου καρφώνει την ψυχή μου.
Και σταγόνα τη σταγόνα
κυλάω εγώ
σαν αλμυρό νερό
στους ώμους και στον ακριβό σου το λαιμό.
Κι ας το ξέρω πως του λόγου του
στην ανεμόσκαλα εκεί,
με περιμένει
για να μου λιμάρει το σκοινί.
Πάνε χρόνια που αντίκρυ αναβοσβήνουν
τα φώτα κάποιας γης,
τα φώτα κάποιας ξεχασμένης νήσου,
που λένε είν’ οι κορφές του παραδείσου.
Μα το ξέρω είναι της θάλασσας τα μάγια,
δεν υπάρχει αυτή η στεριά,
μιας και κανείς ποτέ του εκεί δεν πήγε,
γι’ αυτό σφιχτά κρατιέμαι στο κορμί σου.
Και μπροστά απ’ τους κολασμένους
περνάω εγώ σαν μια σκιά
που σεργιανάει στον Άδη
τη δικιά σου μυρωδιά.
Κι είναι λέω ο παράδεισος για μας,
αγάπη μου μικρή,
να μοιραζόμαστε
τούτη τη κόλαση μαζί.
