ένας στίχος, χίλια συναισθήματα...
Το συγκρότημα “Λάργκο” δημιουργήθηκε το 2013 στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Χαρακτηριστικό τους είναι ο ηλεκτρικός ήχος με επιρροές από την παράδοση. Πρόκειται για ένα κράμα ροκ μουσικής με ποικιλία στους ρυθμούς, πλαισιωμένο από μελωδικές γραμμές ηλεκτρικής κιθάρας, τρομπέτας και ακορντεόν.
Το όνομα του συγκροτήματος προέρχεται από την Ιταλική λέξη “Largo”, που είναι ένδειξη του τρόπου παιξίματος ενός μουσικού κομματιού (αργά) και με μεγαλείο.
Το πρώτο live του γκρουπ δόθηκε τον Δεκέμβριο του 2013 στο Α.Π.Θ. στη Θεσσαλονίκη, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις για τη μη ιδιωτικοποίηση του νερού.
Στις αρχές του 2015 υπήρξαν κάποιες ανακατατάξεις στην σύνθεση της μπάντας, και έρχονται να προστεθούν τρία καινούρια μέλη: Μανώλης Σταματιάδης (ακορντεόν, πλήκτρα), Ηλίας Ρότσιας (ηλεκτρικό μπάσο), Κώστας Αναγνώστου (Τύμπανα).
Με νέα πλέον σύνθεση, το 2015, αρχίζουν να δίνουν και πάλι ενεργό παρουσία μέσα από συναυλίες που πραγματοποιούν σε διάφορα φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην υπόλοιπη Ελλάδα. Το καλοκαίρι του 2015 θα ξεκινήσουν και οι ηχογραφήσεις για την επερχόμενη πρώτη τους κυκλοφορία.
Το Μάρτιο του 2016 θα κυκλοφορήσουν το πρώτο τους videoclip για την σύνθεσή τους “Victims Of the System”.
Τον Απρίλιο του 2016 θα έρθει και η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας “Λάργκο” είναι ένα ep το οποίο περιέχει πέντε συνθέσεις από την “ΑΧΟΣ”. Οι δυο από αυτές είναι ορχηστρικές. Ο ήχος του δίσκου χαρακτηρίζεται ως “χωνευτήρι βαλκανικών και ηπειρώτικων πνευστών, ρεμπέτικων καταβολών, μπολιασμένων με αιχμηρές κιθάρες και μια desertamericana αισθητική”. Ξεχώρισε το τραγούδι “Απ’ την αρχή του κόσμου“, το οποίο παίχτηκε από τα ραδιόφωνα.
Στην ηχογράφηση συμμετέχει παίζοντας γκάιντα ο Κωνσταντίνος Λάζος, μέλος του γκρουπ “Villagers of Ioannina City”, ο Μάκης Πελοπίδας στις β’ φωνή αλλά και στην ηλεκτρική κιθάρα και ο Φίλιππος Φασούλας που έπαιξε κλαρίνο στο “Απ την αρχή του κόσμου”.
| Στίχοι: | Θανάσης Παπακωνσταντίνου | Μουσική: | Κωσταντής Παπακωνσταντίνου |
Έχω μια θλίψη που έρχεται απ’ την αρχή του κόσμου
μαζί με τη βαθιά πνοή, την παγωμένη λάμψη.
Μπήκε στο πρώτο κύτταρο σαν μια μικρή ακίδα
κι ό,τι απ’ αυτό γεννήθηκε, θέλησε να υποτάξει.
