Έχω μια αγάπη
Στίχοι: | Τάσος Λειβαδίτης | Μουσική: | Μίκης Θεοδωράκης |
Έχω μια αγάπη ολόδική μου
τριαντάφυλλο, άστρο μου κι αυγή μου
χίλιοι άντρες δεν θα το μπορούσαν
όπως εγώ να σ\’ αγαπούσαν
ένας στίχος, χίλια συναισθήματα...
Η Μαρινέλλα γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη στις 20 Μαΐου του 1938. Οι γονείς της ζούσαν στην Κωνσταντινούπολη και είχαν ποντιακή καταγωγή. Το πραγματικό της όνομα είναι Κυριακή Παπαδοπούλου. Τραγουδά επαγγελματικά από το 1957. Από τότε έχει κυκλοφορήσει 66 προσωπικά άλμπουμ τα περισσότερα από τα οποία γνώρισαν εμπορική επιτυχία.
Από τεσσάρων έως πέντε χρονών, συμμετείχε στην παιδική ραδιοφωνική εκπομπή “Παιδική ώρα”, ενώ δώδεκα χρονών διαφήμιζε τα καταστήματα “Melka” της Θεσσαλονίκης. Στα δεκαεφτά της, ακολούθησε ως ηθοποιός το θίασο της Μαίρης Λωράνς όπου έκανε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Δίπλα της, οι ανερχόμενοι τότε ηθοποιοί Κώστας Βουτσάς και Μάρθα Καραγιάννη, αλλά και η Σόνια Δήμου, ο Γιάννης Τζαννετάκος και η χορεύτρια Ντέπυ Φιλοσόφου.
Κάποιο βράδυ, στον Παλαμά Καρδίτσας, η τραγουδίστρια του θιάσου αρρώστησε και η Μαρινέλλα που ήξερε απ’ έξω όλα τα τραγούδια, την αντικατέστησε. Τραγούδησε το «Ο άνθρωπος μου» της Σοφίας Βέμπο, σε μουσική του Μενέλαου Θεοφανίδη και στίχους του Μίμη Τραϊφόρου, αλλά και το «Μαλαγκένια», γερμανικό τραγούδι της Κατοχής. Εκείνη η στιγμή που η Μαρινέλλα τραγούδησε, ήταν η στιγμή που το ελληνικό τραγούδι κέρδιζε μία από τις καλύτερες εκπροσώπους του. Η Μαρινέλλα έγινε η βασική τραγουδίστρια του θιάσου.
Συνεργάστηκε με τον Στέλιο Καζαντζίδη και καθιερώθηκε ως η καλύτερη δεύτερη φωνή που έχει περάσει ως τώρα στην Ιστορία του μουσικού τραγουδιού. Επίσης, έχει συνεργαστεί με τον Ζαμπέτα, τον Τσιτσάνη, τον Μητσάκη και άλλους.
Η Μαρινέλλα είναι η προσωπικότητα που άλλαξε τα τότε δεδομένα επιβάλλοντας νέες αρχές στα μαγαζιά όπως την καθιέρωση της Κυριακής ως ρεπό για εκείνη αλλά και για τους μουσικούς της, απαγόρεψε το σπάσιμο των πιάτων και εγκατέλειψε τα μεγάλα κοσμικά κέντρα ξεκινώντας δεύτερη καριέρα στις μπουάτ.
Στίχοι: | Τάσος Λειβαδίτης | Μουσική: | Μίκης Θεοδωράκης |
Έχω μια αγάπη ολόδική μου
τριαντάφυλλο, άστρο μου κι αυγή μου
χίλιοι άντρες δεν θα το μπορούσαν
όπως εγώ να σ\’ αγαπούσαν
Στίχοι: | Νίκος Γκάτσος | Μουσική: | Μάνος Χατζιδάκις |
Τι ζητάς αθανασία στο μπαλκόνι μου μπροστά,
δε μου δίνεις σημασία κι η καρδιά μου πώς βαστά
Σ’ αγαπήσανε στον κόσμο βασιλιάδες, ποιητές,
κι ένα κλωναράκι δυόσμο δεν τους χάρισες ποτές
Στίχοι: | Στέλιος Φωτιάδης | Μουσική: | Στέλιος Φωτιάδης |
Απόψε θα ανάψουν χίλια φώτα,
ας κυνηγήσουμε το άπιαστο μαζί
Μια σκάλα και θ’ ανέβουμε στα αστέρια
με μια αγκαλιά που θα κρατήσει μια ζωή
...
Γυναικεία υπόθεση – Μαρινέλλα & Ελένη Βιτάλη & Γλυκερία στίχοι (συνέχεια) »
Στίχοι: | Λίνα Νικολακοπούλου | Μουσική: | Νίκος Αντύπας |
Στον ουρανό
λαμπυρίζουν τ’ άστρα
Σαν βραδινό
ρούχο στη κρεμάστρα
...
Τζίλντα (Κι εμείς στα σύννεφα) – Λαυρέντης Μαχαιρίτσας στίχοι (συνέχεια) »
Στίχοι: | Βαγγέλης Γκούφας & Βασίλης Ανδρεόπουλος | Μουσική: | Σταύρος Ξαρχάκος |
Τα τρένα που φύγαν
αγάπες μού πήρανε.
Αγάπες και κλαίνε,
ποια μοίρα τις μοίρανε;
...
Τα τρένα που φύγαν – Χάρις Αλεξίου & Μαρινέλλα στίχοι (συνέχεια) »
Στίχοι: | Άκης Πάνου | Μουσική: | Άκης Πάνου |
Στη ζωή μου καθεμία, καθεμία γνωριμία
μια καινούργια τρικυμία, ένας άλλος πυρετός
Κάθε νέα γνωριμία, όνειρα με συντομία
μια ελπίδα καθεμία κι ένας πόνος δυνατός
Στίχοι: | Λίνα Νικολακοπούλου | Μουσική: | Enzo Gragnaniello |
Δεν ξέρω τι, δεν ξέρω πώς
σ’ αγαπάω και σκορπάω λες και είμαι φως
και η φωνή μου τότε σαν το νερό
που ακολουθεί το ναι του ανέμου
...
Η θάλασσα κι εσύ (O mare e tu) – Γιώργος Νταλάρας & Μαρινέλλα στίχοι (συνέχεια) »
Στίχοι: | Λίνα Νικολακοπούλου | Μουσική: | Lucio Battisti |
Το τρενάκι γυρνούσε φωτισμένο και αχνό στον αέρα
κάτω η θάλασσα μ’ ένα καράβι, το φεγγάρι πιο πέρα
Σε θυμάμαι συχνά που φορούσες ένα άσπρο φουστάνι
σε κρατούσα απ’ το χέρι, ό,τι ζούμε, μου λες, δεν μου φτάνει
...
Πριν το τέλος – Βασίλης Παπακωνσταντίνου στίχοι (συνέχεια) »
Στίχοι: | Γιώργος Θεοφάνους | Μουσική: | Γιώργος Θεοφάνους |
Να γινόταν πάλι να μου ‘σφιγγε το χέρι,
όπως ξέρει μόνο, μόνο αυτός το ξέρει.
Να ‘φτανε απ’ το βράδυ και ως το μεσημέρι
θα ‘διωχνε τον πόνο, όπως μόνο αυτός το ξέρει.